Page 197 - Maharashtra Case Study 2021-20
P. 197

े
          झाले. 8 ते 10 तासाचा पायपीट िंतर प्रथमच चारचाकी गाडीत 4 ते 5 तास िसूि आलेली िालक अत्यंत भेदरलेली होती.
                                                                 े
                                                                                   े
          त्यांच्याकठरता गाडी, इमारत हा पबहलाच अिुभव होता. त्यांमूळ सवााकडे शासंक िजरिे पाहत होती. पालक िोलले की
                                                                   े
          अजूि ही मुलं िाहेरचे जग पाबहलेले िाही. प्रवासािे थकलेली िालक सायंकाळी पालकाच्या कशीत बिवांत झोपली. खरी
                                                                                         ु
                                                               े
                                                                         े
          कसोटी सुऱू झाली ती दुस-या ददवसापासूि आरोग्य तपासणी कल्यािंतर कस कापले त्यात प्रचंड उवा व डोक्यात जखमा
                                        े
          होत्या. काही मुलं िवस आहे म्हणूि कस कापू ददले िाही. िसल्या जागेवर थुंकणे, लघवी करणे, आडोशाला जाऊि शौचालय
          करणे, िसल्या जागी झोपणे, देव अंगात येतो म्हणूि काही मुली 3,4 तास घुमायच्या. वरण, पोळी, बमिाई या पदाथाािा
                                                        े
          हातही लावत िव्हती. डोक्यात लावायला ददलेले खोिरल तेल पुणा िाटली बपऊि घेणे. िवीि वातावरण असल्यािे आजारी
          पडण्याचे  प्रमाण  प्रचंड  वाढले.  चांगल्या  सवयी  लावतांिा  अिौपचारीक  बशक्षणातुि  शाळची  आवड  बिमााण  करण्यात
                                                                                       े
                                                                                              े
                                                                         े
          बशक्षकांिा यश आले. त्याचे फबलत म्हणजे ददवाळीला सुट्टीला गेलेली िालक पबहल्या ददवशी 90 टक्क उपबस्थत होती.
                                               े
          बवद्यार्थयांच्या जीविास ददशा :-  काही िालक बह बिवासी शाळा िसती सुऱू झाली तर कायमची बशक्षणाला मुकली असती.
          त्यातील एक  बगता गुला वळवी शाळािाहय असल्यािे वयािरुप 7 वीत दाखल झाली. आई-वबडलां समवेत मजूरीसािी
                                                                               े
                                                                      े
                                                                                                        े
          िाहेरगावी दफरणे, लहाि भावंड सांभाळणे, घराची कामे करणे. या मुळ बगता शाळपासुि मुकली होती. या शाळत दाखल
          होवूि ती, पबहल्याच प्रयत्नात गुवाहाटी (आसाम) येथे झालेल्या राष्ट्ीय स्तरावर मैदािी धावण्याच्या स्पधेत देशातूि पाचवी
          आली.



















                                 धावण्याच्या स्पधेत देशातूि पाचवी आलेली शाळची बवद्यार्गथिी
                                                                           े


          काकडया  बशवराम  चौधरी  ऊफ  करण  काकडया  म्हणजे  खेकडा  पबहलीत  दाखल  झाल्यािंतर  त्याच्या  वबडलांच्या
                                     ा
                                                                                 े
          सांगण्यावरुि त्याच करण हे िामकरण झालं. वबडलांची हलाखीची पठरबस्थतीमुळ करण वयाच्या पाचव्या वषाापासूि
          सालदारकीचे  काम करायचा  तेही  मबहन्याला  100रु.  प्रमाणे  िकरी,  गुर  यांिा  चारा  टाकणे,  चरायला  सोडणे,  घरात
                                                                        े
          कोणतीही व्यक्ती आली की, त्याला पाणी, जेवण हे सवा कामे काकडया करायचा. बशक्षक िेहमी काकडया काम करत
          असलेल्या घरी जायचे एक ददवशी काकडया बशक्षकाला िोलला (मास्तर मे िी शाळाम पडणे से.. )  म्हणजे मला पण
                                े
              े
          शाळत बशकायचं आहे. योगायोग शाळा सुरु झाली आबण काकडयाचा करण झाला. आता वगाातला हुशार मुलगा तर आहेच
          व बशक्षकांसोित बियोजि करतांिा िेहमी पुढे असतो.
          वंदिा बवक्रमससग चौधरी (दोि गावातील िालकांिा आई प्रमाणे सांभाळ करणारी व शाळत त्यािा ठटकवणारी)शैक्षबणक
                                                                                      े
          वषा  2018-19  मध्ये  एकाच  वगाातील  63  शाळािाहय    बवदयाथी  शाळत  दाखल  झाली.  त्यांिा  आई-वबडल,  गाव,
                                                                         े
                                                        े
          समाजापासूि दूर आणल्यािंतर ते अत्यंत बवषण्ण िजरिे इतरांकडे पाहत. इतर बवदयाथी त्यांिा आपलेसे वाटतं िव्हते.
          इतक बवदयाथी एकाचवेळी सांभाळण हे खुप बजकरीचं होते. त्यावेळी शाळत कबधही ि गेलेली वंदिािे पुढाकार घेऊि त्या
             े
                                                                        े
                                                                                                      े
          िालकांिा  सांभाळलं,  आधार  ददला.  आजारी  असतांिा  काळजी  घेतली.  आज  ती  मुलं  गुण्यागोसवदाि  शाळत  रमलीत
                                                                         े
          आिंदात बशक्षण घेत आहेत.बहरा व त्याचा लहाि भाऊ आंतरराष्ट्ीय शाळत दाखल झाल्यािे घरातील, शेतीतील कामे
          करणयासािी माणसं कमी पडायला लागली. वडीलांिी िरवले की, आता बहरा मोिा असल्यािे त्याच लग्न करु ददले दक,


                                                           189
   192   193   194   195   196   197   198   199   200   201   202